Pętla i napisy

Znak po znaku

Do wypisywania poszczególnych znaków w ciągu możemy wykorzystać pętlę for. W pierwszym przykładzie wypisujemy litera po literze bez odwoływania się do indeksów. Pętla jest wykonywana tyle razy, ile wynosi długość napisu. Zmienna sterująca zn przyjmuje wartości kolejnych znaków, w podanym przykładzie S, Z, Y, F, R.

Proszę przeliterować swoje imię – niestety można używać wyłącznie alfabetu łacińskiego.

Znak po znaku z indeksem

W drugim odwołujemy się do indeksów. Każdy znak w napisie ma przyporządkowany indeks. Przy czy pierwszy 0, drugi 1 itd. Polecenie range(wartosc) generuje listę liczb od 0 do wartosc-1.

Indeksy ujemne

Można też używać indeksów ujemnych, przy czym -1 wskazuje na ostatni znak. Jeśli polecenie range ma dwa argumenty, to pierwszy wskazuje na wartość początkową, która jest generowana, drugi końcową. Gdy trzy, dodawany jest także krok.